24 jul Als de beer los is…
Zo kon het niet langer. Voortdurend heibel in de tent. De partners van een niche-uitzendbureau besloten dus hulp in te schakelen. Iemand die een stevig crisisgesprek kon begeleiden. Op de hei ergens. Alles eens goed uitpraten want de stemming was om te snijden. De zaken leden eronder en zij zelf leden eronder.
Bij het eerste gesprek dat we hadden, voelde ik de donderwolken hangen. Ik meende ze zelfs te zíen. De zonneschijn die ze via mij wilden bereiken, wilde ik ze echter niet beloven. Sterker nog: ik voorzag noodweer als we zouden doen wat zij voorstelden: elkaar onder begeleiding de waarheid zeggen.
Ik deed een ander voorstel: back to base. Het komt namelijk zelden voor dat mensen niet met elkaar kunnen werken vanwege ‘incompatibilité des humeurs’. Ik stelde vragen als: “Waarom zijn jullie ooit met dit bedrijf begonnen?” “Wat maakt dat jullie uitzendbureau uniek is?” “Wie helpen jullie ermee?” “En wat is de fundamentele behoefte van jullie klantgroep?”
“Maar daar gaat het niet om. De beer is los! We hebben voortdurend ruzie! Passen we wel bij elkaar?”, was hun reactie. En: was het dan niet te laat, tegen de tijd dat ze aan ‘dingen uitpraten’ toe zouden komen?
Ik vroeg ze of ze van het begin af aan al onderlinge spanningen hadden gehad. Het antwoord was ‘nee’. “En wanneer begon dat dan?”, vroeg ik. “Toen we juist gingen groeien. Overal gesteggel over. En we kregen meningsverschillen over wie waarover mag beslissen dus overlegden we óveral over.”
Ik kom dergelijke situaties vaker tegen.
Dat ‘onderlinge gedoe’ is 9 van de 10 keer niet het probleem, maar een symptoom van iets anders. Je lost dat niet op door op de hei te gaan zitten en het ‘uit te praten’. Je kunt beter terug gaan naar de bron.De partners van het niche-uitzendbureau gingen terug naar de bron: ‘Waaróm moest ons uitzendbureau er toen komen en is die reden nog steeds aanwezig?’ Men bleek wel degelijk op één lijn te zitten maar er was na de start geen aandacht meer naar uitgegaan. Werk aan de winkel, niet waar? Toen de zaak ging groeien verloren ze de verbinding met hun missie en visie en daarmee de toetssteen voor het dagelijks samenwerken.
Het resultaat van ons traject was een heldere missie en visie en een vertaling daarvan naar de taak- en rolverdeling. Het ‘onderlinge gedoe’ smolt als sneeuw voor de zon. Eén ‘beer’ maakte zich uiteindelijk toch echt los. Maar dat was ook OK. Er was helderheid.
Het bedrijf groeit nog steeds.
Bij het eerste gesprek dat we hadden, voelde ik de donderwolken hangen. Ik meende ze zelfs te zíen. De zonneschijn die ze via mij wilden bereiken, wilde ik ze echter niet beloven. Sterker nog: ik voorzag noodweer als we zouden doen wat zij voorstelden: elkaar onder begeleiding de waarheid zeggen.
Ik deed een ander voorstel: back to base. Het komt namelijk zelden voor dat mensen niet met elkaar kunnen werken vanwege ‘incompatibilité des humeurs’. Ik stelde vragen als: “Waarom zijn jullie ooit met dit bedrijf begonnen?” “Wat maakt dat jullie uitzendbureau uniek is?” “Wie helpen jullie ermee?” “En wat is de fundamentele behoefte van jullie klantgroep?”
“Maar daar gaat het niet om. De beer is los! We hebben voortdurend ruzie! Passen we wel bij elkaar?”, was hun reactie. En: was het dan niet te laat, tegen de tijd dat ze aan ‘dingen uitpraten’ toe zouden komen?
Ik vroeg ze of ze van het begin af aan al onderlinge spanningen hadden gehad. Het antwoord was ‘nee’. “En wanneer begon dat dan?”, vroeg ik. “Toen we juist gingen groeien. Overal gesteggel over. En we kregen meningsverschillen over wie waarover mag beslissen dus overlegden we óveral over.”
Ik kom dergelijke situaties vaker tegen.
Dat ‘onderlinge gedoe’ is 9 van de 10 keer niet het probleem, maar een symptoom van iets anders. Je lost dat niet op door op de hei te gaan zitten en het ‘uit te praten’. Je kunt beter terug gaan naar de bron.De partners van het niche-uitzendbureau gingen terug naar de bron: ‘Waaróm moest ons uitzendbureau er toen komen en is die reden nog steeds aanwezig?’ Men bleek wel degelijk op één lijn te zitten maar er was na de start geen aandacht meer naar uitgegaan. Werk aan de winkel, niet waar? Toen de zaak ging groeien verloren ze de verbinding met hun missie en visie en daarmee de toetssteen voor het dagelijks samenwerken.
Het resultaat van ons traject was een heldere missie en visie en een vertaling daarvan naar de taak- en rolverdeling. Het ‘onderlinge gedoe’ smolt als sneeuw voor de zon. Eén ‘beer’ maakte zich uiteindelijk toch echt los. Maar dat was ook OK. Er was helderheid.
Het bedrijf groeit nog steeds.
Geen reactie's