Stoppen met quick fixes - Uitgelichte afbeelding

Stoppen met quick fixes

We willen alles en we willen het vooral nu. Verlangen, uitkijken naar iets, eerst je best doen en dan beloond worden, het lijken oubollige begrippen geworden. Instant satisfaction is wat de klok slaat. Het kort-en-krachtig-systeem domineert alom in de vorm van quick fixes:

  • 10 kilo kwijt in 1 week
  • Na smeren direct resultaat
  • Op tafel in 5 minuten
  • In 2 maanden rijk

We consumeren. Dat betekent helaas dat we steeds meer geneigd zijn om te denken dat alles ‘te koop’ en snel te bereiken is. We kopen in feite geen dieet, crème, recept of marketingcursus maar we kopen de belofte dat we het proces kunnen overslaan en het resultaat als bij toverslag, snel binnen hebben. En dat doen we ook als het gaat om hulpmiddelen bij processen die we vooral zelf zouden moeten doormaken om überhaupt het doel te bereiken.
Zo ontstaat de illusie dat we ons niet echt hoeven in te spannen om een doel te bereiken. Dit gaat ten koste van diepgang, van werkelijke leerprocessen en ja, ook van de voldoening en trots die we kunnen ervaren als we iets zelf, na hard werken, voelen, denken en geduld, bereikt hebben.
Veel marketing gaat over de belofte van ‘quick fixes’. Alle fruit hangt laag is de boodschap. Het gaat over het plukken en niet over het rijpingsproces. Dat loopt onherroepelijk op teleurstellingen uit maar ach, de belofte is zó aantrekkelijk dat we er de volgende keer gewoon weer instinken, met de gedachte “Ik zal het wel niet goed hebben gedaan de vorige keer, dus ik probeer het nog een keer. En nu écht!”
In mijn vakgebied, missie-visie ontwikkeling, is het niet anders. Mensen willen vaak snel resultaat (ook doordat zij het te lang hebben uitgesteld en het water aan de lippen kan staan) en zijn minder geïnteresseerd in het proces. Als ondernemers of organisaties zien dat hun bedrijf geen warm, maar een lauw bad voor klanten of medewerkers aan het worden is, zoeken zij hulp bij het herijken van hun propositie en hun identiteit. Het komt geregeld voor dat zij vragen of dat ook even “…in een paar middagen kan.”
Als ik zou bezwijken voor de druk van mensen-vooral-snel-resultaat-beloven, zal ik mijn klanten alleen maar gaan teleurstellen. Ik zal bijvoorbeeld het meeste werk zelf gaan doen (anders kregen we het niet op tijd af) waardoor het proces, resultaat incluis, vooral van mij is. Of de intensiteit schrikt mensen af (Oeps, dit gaat ons nooit lukken!) waardoor zij óf afhaken óf er uiteindelijk in de praktijk niets mee doen. Het proces van (zelf)onderzoek is ‘kortweg’ te confronterend. Confrontatie ‘pijn’ heeft immers tijd nodig om tot energie-gevende inzichten te kunnen leiden.
Het gaat bij het leggen van een goed fundament om zin- en betekenisgeving. Dat gáát niet in een paar uurtjes. Het is een persoonlijk en gezamenlijk, intensief, soms langdurig en altijd grillig zoek- en creatieproces.
Er bestaat geen quick fix, noch een quick win.
Het gaat zo snel, of zo langzaam, als het moet gaan.
Van tevoren weten (en daar voor kiezen) dat het tijd, inspanning, en de nodige confrontatiebereidheid vraagt, zorgt ervoor dat de resultaten ook ‘eigen’ zullen zijn. En dat de eigenaren ermee kunnen werken en leven. Niemand hoeft geschrokken of gefrustreerd af te haken.
Integendeel. Effect en voldoening zijn vele malen groter doordat zij de, voor hen noodzakelijke, tijd hebben geïnvesteerd in de diepgang van hún proces.
Geen quick win maar een longterm win.

Geen reactie's

Geef een reactie